Niels Landstra (Ridderkerk 1966) groeide op in Noord-Brabant. Hij woonde onder andere in Breda, Bussum en Amersfoort, en enige tijd in Zuid-Frankrijk. Uiteindelijk emigreerde hij voor enige jaren naar Hongarije. Eenmaal terug op Brabantse bodem, debuteerde hij met een kort verhaal in Meander (2004). Daarop volgden tientallen publicaties in diverse literaire tijdschriften, zowel in Nederland als in Vlaanderen. In 2012 verscheen zijn eerste dichtbundel Waterval bij uitgeverij Oorsprong.
Vijf gepubliceerde dichtbundels later legde de dichter de contouren vast van zijn debuutroman Monddood die in 2022 door U2Pi werd uitgegeven. Tijdens het schrijven hiervan volgde er een bijzondere ontmoeting plaats met de in brons gegoten Eva. Het aanschouwen van het vrouwbeeld in een museumzaal, inspireerde de dichter tot het schrijven van zijn zesde bundel.
In Uit de schaduw naar het andere licht opent hij een poëtische wereld waarin schaduw en licht elkaar afwisselen. Ze staan symbool voor boete en schuld, voor verlatingsangst, list en bedrog. De dichter zingt de woorden los van de taal en voorbij het woord dringt het beeld zich haast tastbaar op. De zondeval in het gedicht Eva, de schaduw van het Kwaad die over het paradijs valt, wordt aangeraakt door het andere licht. Van wat is maar nimmer in het heden slijt.